За жал не можеше да биде во Скопје, да се поздрави со својот голем пријател, другар, со кој делеше многу убави, а многу помалку, оние „други работи“.
Прославениот македонски стручњак, Заре Марковски не го заборави својот, неговиот Цевка.
Неговите пишани зборови ги пренесе Борис Нешовиќ, уште еден голем пријател на Драган Василов-Цевка.
„Првпут те сретнав, бе Цевка, а веќе беше легенда на Малите Олимписки Игри. Играше за ‘Вера Циривири’ и даваше колку сакаш кошеви, у саличето...
Бев за 29-ти, ама беше јасно дека си најак...
Се изнадава кошеви, бе Цевка, и во ЕМУЦ, Единство, Борец, Алумина, нека ми прости некој клуб и тренер што имаше чест да те користи, ако заборавив некого што го усреќила соработката со тебе...
Беше секогаш спремен да се вратиш у Работнички, од каде што дојде и до 16-те бившо-југословенски јуниори, од каде што секое следно заминување ти беше се потрауматично, поради необјасниво невозвратената љубов и невоспитано заборавање на примерно извршените должности...
Сите ние за тебе бевме твоето кошаркарско семејство, бе Цевка, бидејќи во името на кошарката бараше придонес од секого, колкав и да е...
Неретко доаѓаше до оправдано разочарување кај тебе, ама поради кошарката, секогаш, експресно го преболуваше, а јас се восхитував на твојата добронамерност кон се и кон секого...
Твоето прекрасно семејство е слика на твоето постоење, Цевка, а тагата е уште поголема што нема да можеш да најдеш задоволство и натаму да се грижиш за нив, бидејќи грижата кон твоите и кошарката, за тебе беше смисол на твоето постоење...
Ние Губиме, Цевка, ти само ќе одмориш од сите нас, што не го заслужуваме твојот добар дух“.
